Το μυστικό για να μαθαίνεις οτιδήποτε: Οι συμβουλές του Αϊνστάιν στον γιό του
Το 1915 ο 36χρονος Albert Einstein είχε μόλις ολοκληρώσει το δισέλιδο αριστούργημα που θα έφερνε επανάσταση στη σύγχρονη φυσική και θα αναδείκνυε τις προσπάθειες των φυσικών σε διεθνή φήμη και δόξα, τη θεωρία της γενικής σχετικότητας. Πριν δημοσιευτεί, ο Einstein σταμάτησε για μια στιγμή και έγραψε ένα εγκάρδιο και ευγενικό γράμμα στον τότε 11χρονο γιο του Hans Albert, ο οποίος ζούσε με τη μητέρα του και τον μικρό του αδερφό, Eduard “Tete” Einstein, στη Βιέννη.
Το γράμμα (εμφανίζεται παρακάτω), όπως και οι περισσότερες αλληλογραφίες του Einstein, λάμπει από πατρική σοφία και μιλάει για κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει πάντα να αναλογίζονται: πώς να μαθαίνουν.
Αγαπημένε μου Albert,
Χθες έλαβα το γράμμα σου και ήμουν πολύ χαρούμενος με αυτό. Φοβόμουν εδώ και καιρό ότι δεν θα μου ξαναέγραφες πλέον. Μου είπες όταν ήμουν στη Ζυρίχη, ότι ήταν παράξενο για σένα όταν ήρθα στη εκεί. Επομένως, νομίζω ότι είναι καλύτερα αν μέναμε μαζί σε ένα διαφορετικό μέρος, όπου κανένας δεν θα επηρεάσει την άνεσή μας. Σε κάθε περίπτωση θα προτρέψω ότι κάθε χρόνο ξοδεύουμε έναν ολόκληρο μήνα μαζί, έτσι ώστε να βλέπεις ότι έχεις ένα πατέρα που σε λατρεύει και αγαπάει. Μπορείς επίσης να μάθεις πολλά καλά και όμορφα πράγματα από μένα, κάτι το οποίο κάποιος άλλος δεν μπορεί να σου το προσφέρει τόσο εύκολα. Ό,τι έχω καταφέρει μέσα από τόση κουραστική δουλειά δεν πρέπει να είναι μόνο εκεί για τους ξένους, αλλά ειδικά για τα δικά μου παιδιά. Αυτές τις μέρες έχω ολοκληρώσει ένα από τα πιο όμορφα έργα στη ζωή μου, όταν μεγαλώσεις, θα σου μιλήσω για αυτό.
Είμαι πολύ ευχαριστημένος που βρήκες χαρά με το πιάνο. Αυτό και η ξυλουργική είναι κατά τη γνώμη μου οι καλύτερες ασχολίες για την ηλικία σου, καλύτερες ακόμα και από το σχολείο. Γιατί αυτά είναι πράγματα που ταιριάζουν πολύ σε ένα νέο άτομο, όπως είσαι εσύ. Κυρίως να παίζεις πράγματα στο πιάνο που σε ευχαριστούν, ακόμα και αν ο δάσκαλος δεν σου τα έχει αναθέσει. Αυτός είναι ο τρόπος για να μαθαίνεις περισσότερα, όταν, δηλαδή, κάνεις κάτι με τόσο μεγάλη ευχαρίστηση, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος περνάει. Μερικές φορές είμαι τόσο απορροφημένος στη δουλειά μου, που ξεχνάω το μεσημεριανό μου γεύμα.
Φίλησέ μου τον Tete
Ο μπαμπάς.
Χαιρετίσματα στη μαμά.
Σίγουρα ο Άλμπερτ Αϊνστάιν αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα, βαθιάς κατανόησης της γνωστικής λειτουργίας του ανθρώπου. Πόσο αρμονικά και αποτελεσματικά μαθαίνουν οι άνθρωποι όταν ασχολούνται με κάτι που αγαπούν, ή το κάνουν με τον τρόπο που αγαπούν; Μάλλον η άποψη του πιο γνωστού φυσικού στην Ιστορία δεν θα έπρεπε να μας περάσει απαρατήρητη.
Αυτός είναι ο τρόπος για να μαθαίνεις περισσότερο, όταν κάνεις κάτι με τόσο πολύ ευχαρίστηση ώστε δεν καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος περνά.
Πηγή: http://ethernews.com από brainpickings
Αntikleidi , http://antikleidi.com
Πέντε μυστικά ζωής από τους ηλικιωμένους
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Cornell, Karl Pillemer, έκανε μια μελέτη στην οποία συμμετείχαν περίπου 1500 άτομα ηλικίας 70 έως 100+ ετών. Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο “30 Lessons for Living: Tried and True Advice from the Wisest Americans.”. Συνοψίζοντας το περιεχόμενο του βιβλίου, μπορούμε να κρατήσουμε τα εξής από την εμπειρία των ηλικιωμένων που πήραν μέρος στη μελέτη:
1) Να θυμάστε ότι η ζωή είναι σύντομη.
Η έρευνά ξεκίνησε με μια απλή ερώτηση: "Ποια είναι τα πιο σημαντικά μαθήματα που έχετε μάθει από τη ζωή σας;"
Οι ερωτηθέντες αναφέρθηκαν κυρίως σε θέματα που αφορούσαν το γάμο, τα παιδιά, τα χρήματα, την εργασία , τα γηρατειά και την υγεία.
Όμως αυτό που όλοι τόνισαν και συμφώνησαν ομόφωνα, ήταν τέσσερις απλές λέξεις:
"Η ζωή είναι σύντομη."
2) Για την καριέρα; Κάντε αυτό που σας αρέσει.
Αν και πολλοί συμμετέχοντες στην έρευνα είχαν ζήσει κατά τη διάρκεια δύσκολων οικονομικών συγκυριών, αντί να παροτρύνουν τους νεότερους να κυνηγήσουν μια σταθερή και καλά αμειβόμενη θέση εργασίας, συμβούλεψαν: "Κάντε κάτι που σας αρέσει."
"Έχοντας επίγνωση του πόσο σύντομη είναι η ζωή, όλοι υποστήριξαν ότι θα πρέπει να αναζητούμε τη δουλειά που αγαπάμε. Η εργασία θα πρέπει να επιλέγεται με βάση την εγγενή αξία της για τον καθένα, καθώς και για την αίσθηση της απόλαυσης αλλά και την αίσθηση του σκοπού. Η ζωή είναι πάρα πολύ σύντομη για να την περνάμε κάνοντας κάτι που δεν μας αρέσει, έστω και για λίγα χρόνια. "
3) Υγιεινή Ζωή; "Αντιμετωπίστε το σώμα σας σαν να πρόκειται να το χρειαστείτε για 100 χρόνια."
Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, η ανθυγιεινή διαβίωση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα πεθάνετε νωρίτερα. Σημαίνει όμως χαμηλότερη ποιότητας ζωής, όταν μεγαλώσετε.
Αντί να προσφέρουν συμβουλές όπως "τρώτε λαχανικά", "να κοιμάστε νωρίς," ή "μην καπνίζετε», οι συμμετέχοντες στην έρευνα απάντησαν όταν ρωτήθηκαν σχετικά με την υγεία:
«Αντιμετωπίστε το σώμα σας, σαν να έχετε την ευκαιρία να το χρειαστείτε για 100 χρόνια. Εμείς οι ηλικιωμένοι κατανοούμε ότι σύγχρονη ιατρική τεχνολογία σημαίνει πως όσοι έχουν ανθυγιεινό τρόπο ζωής, καταδικάζουν τον εαυτό τους να πάσχει από χρόνιες ασθένειες τα 20 ή 30 ή 40 τελευταία χρόνια της ζωής τους ."
4) Τι μετάνιωσαν περισσότερο; Την άσκοπη ανησυχία.
Οι ερωτηθέντες εξέπληξαν τον Pillemer όταν τους ζήτησε να αναφέρουν τι είναι αυτό για το οποίο μετάνιωσαν περισσότερο. Αντί να αναφέρουν κάτι σχετικό με τις σχέσεις τους, πιθανούς εθισμούς ή λανθασμένες επιχειρηματικές κινήσεις, σχεδόν ομόφωνα, απάντησαν:
«Μακάρι να μην είχαμε περάσει τόσο πολύ χρόνο ανησυχώντας."
5) Ευτυχία; Μην κάνετε την ευτυχία σας εξαρτώμενη. Να είστε ευτυχείς ακόμα και στις κακές στιγμές.
Ένα άλλο δίδαγμα από την έρευνα αφορούσε την αντίληψη ότι ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για την ευτυχία του. Ενώ ακούγεται σαν κλισέ, εντούτοις το θεωρούσαν πολύ κρίσιμο, και το επιχείρημά τους ήταν το εξής:
Οι νεότεροι άνθρωποι τείνουν να είναι ευτυχισμένοι «μόνο εάν». Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο ότι η ευτυχία σου πρέπει να μην εξαρτάται από τις συγκυρίες."
Αλήθεια, πόσα από αυτά τα λάθη κάνετε εσείς;
lifeshort
news.harvard.edu
30 Lessons for Living: Tried and True Advice from the Wisest Americans
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Η Ζωή Σου Θα Γίνει Πολύ Πιο Όμορφη Αν Κάνεις Πράξη Αυτά Τα 10 Αποφθέγματα
Η καθημερινότητα είναι κουραστική. Έχει τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τα λάθη και τις επιβραβεύσεις. Και όλα αυτά μαζί μπορούν να σε «χτυπήσουν» σχεδόν μαζί.
Πώς γίνεται αυτό; Για σκέψου. Όταν κάτι πάει καλά στη ζωή σου, γκρινιάζεις για αυτό που δεν πάει. Πήρες αύξηση και ξαφνικά σου ήρθε πως είσαι ελεύθερη και δεν έχεις κάποιο σύντροφο να το γιορτάσετε. Και όλοι οι άλλοι τριγύρω σου γιατί είναι; Έχω δίκιο;
Βρήκα, λοιπόν, στο pinterest τα αγαπημένα μου αποφθέγματα γύρω από τη ζωή, τις σχέσεις και τα συναισθήματα τα οποία πρέπει να βάλεις ως κανόνες στη ζωή σου. Διάβαζέ τα συνεχώς, σε κάθε δυσκολία, σε κάθε αναποδιά και απλά χαμογέλα ξανά μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.
-Συγχώρεσε τους άλλους, όχι επειδή το αξίζουν αλλά επειδή εσύ αξίζεις ηρεμία.
-Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ακούν με σκοπό να καταλάβουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι ακούν με σκοπό να απαντήσουν. (Stephen R.Covey)
-Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτά που είπες, αυτά που έκανες, ποτέ όμως το πώς τους έκανες να αισθανθούν.(Maya Angelou)
-Αν ένα αβγό σπάσει εξωτερικά τότε έχει «καταστραφεί», αν όμως σπάσει από το εσωτερικό του προς τα έξω τότε κάτι έχει γεννηθεί. Τα μεγάλα πράγματα, λοιπόν, αρχίζουν από μέσα.
-Η μόνη αποτυχία στα 20 (και στα 30 προσθέτουμε εμείς) είναι η αδράνεια. Όλα τα υπόλοιπα είναι δοκιμές και λάθη.
-Κανείς δεν είναι απασχολημένος σε αυτή τη ζωή. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων.
-Κανείς δεν μπορεί να σε πληγώσει, χωρίς την «άδειά» σου.
-Κρίνουμε τους εαυτούς μας από τις προθέσεις τους και τους άλλους από τις πράξεις τους.(Stephen R. Covey)
-Άμα λες την αλήθεια, δε χρειάζεται να θυμάσαι τίποτα.(Mark Twain)
-Για κάθε λεπτό που είσαι θυμωμένη, χάνεις 60 δευτερόλεπτα ευτυχίας.(Ralph Waldo Emerson)
Πηγή: http://www.queen.gr/
Το να έχεις παιδί δεν σε κάνει απαραίτητα γονιό
Γράφει η Μαρία Πατσιλίβα
Το να έχεις παιδί δεν σε κάνει απαραίτητα γονιό.
Η φυσική διαδικασία της γονιμοποίησης και της γέννας δεν σημαίνουν αυτόματα ότι ως γεννήτορας κατέχεις και γονεϊκή ταυτότητα. Η ιδιότητα του γονιού ταυτίζεται με την απόλυτη αίσθηση ευθύνης, απέναντι στο νεόφερτο πλάσμα και τον εαυτό σου.
Γονιός γίνεσαι με το χρόνο που θα αφαιρέσεις από τον προσωπικό σου χρόνο και με το χρόνο που θα εφεύρεις, προκειμένου να χωρέσεις στο πρόγραμμά σου άλλη μια ζωή.
Γονιός γίνεσαι με την υπομονή που θα χρειαστείς για να πάρεις από το χεράκι έναν καινούριο άνθρωπο και να του μάθεις, με πολλές επαναλήψεις, αυτά που απαιτούνται για να εξελιχθεί σε έναν ψυχικά, σωματικά και πνευματικά υγιή ενήλικο.
Γονιός γίνεσαι με την αγάπη άνευ όρων, που σημαίνει ότι είσαι μια απέραντη και μόνιμη αγκαλιά, χωρίς εγωιστικές προσδοκίες, που αποδέχεσαι πλήρως αυτό που το παιδί σου είναι ή και δεν είναι.
Γονιός γίνεσαι με την ενδοσκόπηση που καθημερινά σε ωθεί το παιδί σου να κάνεις, που οφείλεις διαρκώς να θυμάσαι πώς ένιωθες όταν ήσουν παιδί. Και όταν δεν ξεχνάς πως, μέσα από τα μάτια που κοιτούσες κάποτε, συνεχίζεις να κοιτάς.
Πηγή: https://lifonomy.wordpress.com/
Κάθε σκέψη που κάνετε είναι ψυχική ενέργεια
Κάθε σκέψη που κάνετε ,επηρεάζει την υγεία και την ευτυχία σας..
Κάθε θετική σκέψη που κάνετε , ελκύει εντός σας θετικά ψυχικά αποτελέσματα.
Κάθε αρνητική σκέψη που κάνετε , ελκύει μέσα σας αρνητικά ψυχικά αποτελέσματα.
Κάθε σκέψη που κάνετε , έχει μαγνητικές ιδιότητες στον ψυχικό κόσμο του μυαλού.- όπου το μυαλό λειτουργεί σαν μαγνήτης.
Κάθε σκέψη που κάνετε και γίνεται με αγάπη , ελκύει αγάπη.
Κάθε σκέψη που κάνετε σχετική με ευημερία , ελκύει ευημερία.
Κάθε σκέψη που κάνετε , γεμίζει την << ψυχική ατμόσφαιρα >> του χώρου στον οποίο εργάζετε και ζείτε.
Συνεπώς σκεφτείτε θετικά , κάντε καλές σκέψεις.
Κάθε σκέψη που κάνετε , θα σας κάνει αφέντη ή σκλάβο της ζωής σας.
Κάθε σκέψη που κάνετε , είναι σημαντική , επειδή προσελκύει και φέρνει πίσω σε σας αυτό που σκεφτήκατε, μέσω του υποκειμενικού μυαλού , καθώς ταξιδεύει μέσα στον ψυχικό δημιουργικό κόσμο και μέσω αυτού.
Κάθε σκέψη που κάνετε , έχει<< δημιούργική ψυχική δύναμη >> να κάνει το καλό ή το κακό.
Κάθε σκέψη που κάνετε ψυχικά , αλλά στη συνέχεια επιστρέφει ως σωματική έκφραση …είτε πρόκειται για άτομο , πράγμα , συνθήκες ή καταστάσεις
Συνεπώς όπως επιλέγετε τις σκέψεις σας επιλέγετε την ζωή σας
Πηγή VIANNA STIBAL
Creator of thetahealing
sevastivola.blogspot.gr
http://www.awakengr.com/kathe-skepsi-pou-kanete-ine-psychiki-energia/#ixzz44MepFXnv
Tο πείραμα της Jane Elliot
Πριν από 30 χρόνια, η Τζέιν Ελιοτ, μια δασκάλα στην Αϊόβα των ΗΠΑ, στην προσπάθειά της να κατανοήσει το φαινόμενο του ρατσισμού, έκανε ένα πείραμα. Δίδασκε μαθητές της τρίτης τάξης του δημοτικού σε μια αγροτική περιοχή με ελάχιστες μειονότητες.
(Η Αϊόβα είναι μια πολιτεία των ΗΠΑ με έκταση όση η μισή Ελλάδα περίπου και με πληθυσμό τρία εκατομμύρια κατοίκους. Ο Δήμος Ράισβιλ στον οποίο έγιναν αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω , είναι ένα αγροτικό χωρίο με βασική παραγωγή τα καλαμπόκια)
Είπε λοιπόν στους μαθητές της ότι όσοι είχαν γαλανά μάτια ήταν ανώτεροι από εκείνους με καστανά. Τους έπεισε με «επιχειρήματα» του τύπου ότι ο Ουάσιγκτον είχε γαλανά μάτια και άλλα παρόμοια. Οι «ανώτεροι» υποτίθεται ότι ήταν ευφυέστεροι και μπορούσαν να δίνουν διαταγές στους «κατώτερους». Οι τελευταίοι φορούσαν έναν διακριτικό γιακά για να ξεχωρίζουν.
Οι γαλανομάτηδες μετατράπηκαν σε καταπιεστές και αλαζόνες, ενώ οι καστανομάτηδες, περιέγραφαν τον εαυτό τους ως «μίζερος» και «βλάκας». Οι επιδόσεις στους καστανομάτηδες έπεσαν κατακόρυφα.
Κάποια στιγμή η δασκάλα πληροφόρησε τα παιδιά ότι είχε κάνει λάθος αφού στην πραγματικότητα οι καστανομάτηδες ήταν «ανώτεροι» και οι γαλανομάτηδες «κατώτεροι». Οι ρόλοι άλλαξαν ακαριαία. Οι γαλανομάτηδες έγιναν «μίζεροι» και «βλάκες» και οι καστανομάτηδες καταπιεστές και αλαζόνες. Οι επιδόσεις στους γαλανομάτηδες από καλές έγιναν κακές.
Καθώς είπε η δασκάλα, «παιδιά που συνεργάζονταν θαυμάσια και συμπαθούσαν το ένα το άλλο, μετατράπηκαν σε μοχθηρά, βίαια και ρατσιστικά άτομα. Ηταν αηδιαστικό
Πηγή: http://antikleidi.com/
9 Τρόποι για να Προστατευθείτε από τα Συναισθηματικά Βαμπίρ
Tα συναισθηματικά «βαμπίρ» είναι εκείνοι οι άνθρωποι που με τον τρόπο τους «ρουφούν» συναισθηματικά τους οικείους ή γενικά τους γύρω τους, απομυζώντας τους δύναμη, διάθεση, ενέργεια, συναίσθημα. Φυσικά κανείς δε θέλει να παραδεχτεί ότι μπορεί να πέσει θύμα τέτοιων ανθρώπων και τέτοιας κακής ψυχολογικής μεταχείρισης, δυστυχώς όμως, καθένας μπορεί να πιαστεί στην παγίδα… Ο λόγος;
Επειδή όλοι έχουμε παρόμοια ψυχολογικά χαρακτηριστικά και ανάγκες, που μας καθιστούν, κατά κάποιον τρόπο, ευάλωτους σε διάφορες επιρροές. Για παράδειγμα, όλοι είμαστε κοινωνικά όντα με τη βασική, κινητήρια ανάγκη να κάνουμε συναισθηματικούς δεσμούς, να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη. Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι με εντονότερες συναισθηματικές ανάγκες που είναι παράλληλα και πιο ευάλωτοι σε εξωτερικές πιέσεις, οπότε αυτοί οι άνθρωποι έχουν λιγότερη αντίσταση στα συναισθηματικά βαμπίρ.
Σύμφωνα με τον Abraham Maslow, όλοι οι άνθρωποι έχουν βασικές ψυχολογικές ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούν για την εξέλιξη μας. Τα συναισθηματικά βαμπίρ εκμεταλλεύονται αυτές ακριβώς τις ανάγκες και «πατούν» πάνω στις ανθρώπινες αυτές ανάγκες.
Ποιες είναι οι πανανθρώπινες ανάγκες;
-Σιγουριά και ασφάλεια, ώστε να αναπτυχθεί ο φυσικός και ο ψυχολογικός εαυτός του ανθρώπου.
-Αυτονομία
-Έλεγχος των πραγμάτων στη ζωή
-Αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση που κατακτώνται όταν κανείς πετυχαίνει τους στόχους του και ξεπερνά διάφορες δυσκολίες
-Να είναι μέλος μιας ομάδας ή κοινότητας
-Να έχει κοινωνική αναγνώριση και σεβασμό από άλλους
-Να έχει στόχους στη ζωή του, να θεωρεί ότι η ζωή του έχει νόημα.
Αν οι παραπάνω ανάγκες για κάποιον λόγο δεν καλύπτονται έστω και σε κάποιο βαθμό, το άτομο γίνεται ευάλωτο και έλκεται από οποιονδήποτε του τάζει ότι μπορεί να του καλύψει αυτές τις ανάγκες. Και μόνο να συνειδητοποιήσει κανείς αυτόν το βασικό μηχανισμό είναι αρκετό για να προσέξει ποιους ανθρώπους βάζει στη ζωή του και τι τους επιτρέπει να κάνουν.
Η Παγίδα της Συναισθηματικής Εκμετάλλευσης: Πώς οι άνθρωποι δίνουν ‘λογικές’ εξηγήσεις σε παράλογες συμπεριφορές
Αίσθημα Ανταλλαγής και Οφειλής – Μήπως αισθάνεστε ότι ‘χρωστάτε’ σε κάποιον χάρη; Τότε ο κανόνας «αίσθημα ανταλλαγής και οφειλής» που διέπει τις ανθρώπινες συνδιαλλαγές έχει τεθεί σε εφαρμογή! Ο ίδιος κανόνας ισχύει τόσο στο μάρκετινγκ (δωρεάν δείγματα προϊόντων) όσο και στις ανθρώπινες σχέσεις (κάποιος σας κάνει μια χάρη που δεν του τη ζητήσατε και μετά ζητάει αντάλλαγμα).
Τα συναισθηματικά βαμπίρ συχνά εμφανίζονται με ένα χαμογελαστό προσωπείο και τη συμπεριφορά του καλού Σαμαρείτη: θα σας βοηθήσουν, θα σας νοιαστούν, και θα φροντίσουν βέβαια να σας το πουν εκατό φορές για να το εμπεδώσετε και να μην το ξεχάσετε! Δημιουργούν ένα τεχνητό κλίμα «εγώ που σου έδωσα τόσα, εγώ που έγινα χαλί να με πατήσεις», κλπ, κλπ. Τον ρόλο αυτό μπορεί να τον πάρει το οποιοδήποτε συναισθηματικό ‘βαμπίρ’, η μητέρα, η πεθερά, ο εργοδότης, ο συνάδελφος, φίλοι, συγγενείς…. Η λίστα δεν αποκλείει κανέναν!
Αίσθηση ότι πρέπει να είναι αποδεκτοί και αγαπητοί: μια βασική ανθρώπινη ανάγκη είναι για το άτομο να είναι αποδεκτό και αγαπητό από τους γύρω του. Τα συναισθηματικά βαμπίρ το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά και το εκμεταλλεύονται! Έτσι, με κάθε τρόπο ‘δένουν’ τους ανθρώπους με το να υπόσχονται ότι αν τους ακολουθήσουν και κάνουν αυτό που ζητάνε θα έχουν και την αποδοχή τους.
Μη προσπαθείτε να βρείτε άκρη και την αλήθεια με το συναισθηματικό βαμπίρ! Ό,τι και να πείτε θα το χρησιμοποιήσει εναντίον σας ή θα το παραποιήσει προς όφελός του. Αν σας πει μια δικαιολογία και σας φανεί ψεύτικη ή σας ζητήσει συγγνώμη και σας φανεί ότι δεν το εννοεί, εμπιστευθείτε το ένστικτό σας! Πιθανότατα και η δικαιολογία και η συγγνώμη είναι ψεύτικες και στόχο έχουν να σας κάνουν να νιώσετε και ένοχοι από πάνω!
Μην εμπιστεύεστε τις διαβεβαιώσεις του συναισθηματικού βαμπίρ ότι είναι πρόθυμο να σας βοηθήσει. Είναι ψεύτικες διαβεβαιώσεις! Υπόσχεται βοήθεια αλλά είτε δε τη δίνει, είτε το κάνει με το ζόρι, είτε παριστάνει ότι εσείς τη ζητήσατε (ενώ αυτό προσφέρθηκε) και αντιστρέφει την κατάσταση ώστε να φαίνεται ότι σας κάνει χάρη, ότι το ζορίσατε και ότι του χρωστάτε. Μη παίξετε το παιχνίδι του! Αν προσφέρθηκε να βοηθήσει θυμίστε του την υπόσχεση και μην το αφήσετε να σας ξεγελάσει με τις δικαιολογίες του ούτε να νιώσετε υποχρεωμένοι στο τέλος.
Τα συναισθηματικά βαμπίρ άλλα λένε, άλλα εννοούνε και άλλα κάνουν! Προετοιμαστείτε ότι δεν πρόκειται να παραδεχτούν αυτά που σας είπαν, πιθανότατα θα τα αντιστρέψουν ή θα προσπαθήσουν να σας βγάλουν τρελό. Να θυμάστε ότι λένε ψέματα και ότι έχουν το ‘χάρισμα’ να λένε μπροστά στα μάτια σας το άσπρο μαύρο. Αν θέλετε να τρομάξετε το συναισθηματικό βαμπίρ, πέστε του ότι γίνατε ξεχασιάρηδες αυτές τις μέρες και, μπροστά του, σημειώστε τα λόγια του ή ηχογραφήστε το! Αλλιώς, απλώς μη δίνετε σημασία!
Το παιχνίδι των ενοχών αποτελεί αγαπημένη ασχολία των συναισθηματικών βαμπίρ. Έχουν την ικανότητα να σας χειρίζονται και να σας κάνουν να νιώθετε ενοχές επειδή κάνατε ή δεν κάνατε κάποιο πράγμα, επειδή μιλήσατε ή δε μιλήσατε, επειδή δείξατε ή αποκρύψατε τα συναισθήματά σας… Πάντα επιλέγουν να σας κάνουν να νιώσετε ενοχές για το αντίθετο από αυτό που κάνατε (άσχετα αν εσείς πράξατε το σωστό). Και βέβαια, τους αρέσει ιδιαίτερα να σας κάνουν να νιώθετε χάλια επειδή αγνοήσατε τη δική τους συναισθηματική κατάσταση ή το πρόβλημά τους. Το χειρότερο είναι ότι, με τον τρόπο τους, πετυχαίνουν να σας κάνουν να νιώσετε άσχημα! Αγνοήστε τους!
Τα συναισθηματικά βαμπίρ παριστάνουν το θύμα για να τους λυπηθείτε. Αν όμως κάνετε το λάθος και σκύψετε με ενδιαφέρον από πάνω τους, μεταφορικά, θα σας κατασπαράξουν! Υιοθετώντας τη στάση του ‘καημένου’, του ‘ανήμπορου’, του ‘απελπισμένου’, θα σας αναγκάσουν να αναλάβετε τις δουλειές και τις υποχρεώσεις τους, θα σας φορτώσουν παραπάνω δουλειά και δε θα πουν καν ευχαριστώ! Μακριά!
Τα συναισθηματικά βαμπίρ συνηθίζουν τα πισώπλατα χτυπήματα και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Είναι παθητικά-επιθετικά άτομα και βρίσκουν τρόπους να σας εκφράσουν πόσο δυσαρεστημένοι είναι μαζί σας μέσω τρίτων. Κουτσομπολιά, πισώπλατες κινήσεις, υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, όλα είναι μέσα στο πρόγραμμά τους. Μη βασίζεστε πάνω τους, απομακρυνθείτε γρήγορα!
Έχετε ένα πρόβλημα; Ε λοιπόν, τα συναισθηματικά βαμπίρ έχουν το ίδιο πρόβλημα αλλά 100 φορές μεγαλύτερο! Εσείς λέτε τον πόνο σας ή το πρόβλημά σας και το συναισθηματικό βαμπίρ επεμβαίνει για να μειώσει το δικό σας ζήτημα και να μεγιστοποιήσει το δικό του, τραβώντας την προσοχή επάνω του. Στραμπουλήξατε εσείς το πόδι σας; Το συναισθηματικό βαμπίρ έχει μια φοβερή ιστορία για το πώς έσπασε το δικό του πόδι (με όλες τις ατελείωτες λεπτομέρειες) που επισκιάζει τη δική σας ιστορία και την ανάγκη σας, για παράδειγμα, για συναισθηματική υποστήριξη ή πρακτική βοήθεια. Με αυτό τον τρόπο τα συναισθηματικά βαμπίρ τρέφουν το τεράστιο Εγώ του και τις ναρκισσιστικές ανάγκες τους.
Τα συναισθηματικά βαμπίρ ‘ρουφάνε’ τη θετική ενέργεια των γύρω τους και δημιουργούν αρνητικό κλίμα. Μην περιμένετε ότι θα γίνει κάποιο θαύμα και θα αλλάξουν! Μένοντας κοντά σε τέτοιους ανθρώπους ‘κολλάτε’ αρνητισμό, βάζετε τις δικές σας ανάγκες σε δεύτερη μοίρα, προσπαθείτε να διαρκώς να λύσετε τα προβλήματά τους ή να τους ικανοποιήσετε, αλλά ποτέ δε λύνεται κανένα ζήτημα και το αρνητικό κλίμα παγιώνεται. Βγάλτε τα συναισθηματικά βαμπίρ από τη ζωή σας το συντομότερο και στη θέση τους βρέστε θετικούς ανθρώπους.
Τα συναισθηματικά βαμπίρ δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Ούτε καν τις αναγνωρίζουν! Το σίγουρο είναι ότι θεωρούν ότι έχουν σωστή συμπεριφορά, ότι αν έχουν κάτι αρνητικό φταίνε οι γύρω τους, και τα λάθη είναι πάντα τρίτων και ποτέ δικά τους. Τα συναισθηματικά βαμπίρ θα προσπαθήσουν να σας τραβήξουν κοντά τους λέγοντάς σας τα μυστικά τους, εξομολογούμενα τις αδυναμίες τους και προσπαθώντας να σας κάνουν να τα λυπηθείτε και να τα συντρέξετε. Όλα αυτά όμως είναι ένα προσωπείο και από πίσω κρύβεται ένα αρπακτικό έτοιμο να σας κατασπαράξει. Αναγνωρίστε τα σημάδια και μείνετε μακριά από αυτούς τους ανθρώπους. Στο κάτω-κάτω, αξίζετε το καλύτερο!
Dr. Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Πηγή: greekpsychologypages.blogspot.gr
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
«Νόμπελ Μαθηματικών» για την απόδειξη του τελευταίου θεωρήματος του Φερμά
Οξφόρδη
Ο σερ Άντριου Γουάιλς εργάστηκε για επτά χρόνια στη σοφίτα του σπιτιού του χωρίς να το γνωρίζει κανείς εκτός από τη γυναίκα του -και κατάφερε τελικά να λύσει ένα πρόβλημα που άφησε τους μεγαλύτερους μαθηματικούς να ξύνουν το κεφάλι τους επί τρεις και πλέον αιώνες.
Ο βρετανός καθηγητής Γουάιλς, σήμερα 62 ετών, θα τιμηθεί με το φετινό Βραβείο Άμπελ για την απόδειξη του περίφημου τελευταίου θεωρήματος του Φερμά το 1994.
Το θεώρημα προβλέπει ότι δεν υπάρχουν θετικοί ακέραιοι αριθμοί που ικανοποιούν την εξίσωση xn+yn=zn όταν το n είναι μεγαλύτερο από το δύο (στην περίπτωση που n=2 η εξίσωση παίρνει τη μορφή του πυθαγόρειου θεωρήματος α2+β2=γ2 για τις πλευρές των ορθογώνιων τριγώνων).
Το βραβείο, το οποίο συχνά αποκαλείται «Νόμπελ των Μαθηματικών», απονέμεται από τη Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων, και συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 6 εκατομμυρίων νορβηγικών κορονών, ή περίπου 630.000 ευρώ.
Λίγο αφότου έμαθε τα νέα την Τρίτη 15 Μαρτίου, ο Γουάιλς, σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δήλωσε στο δικτυακό τόπο του περιοδικού Nature ότι η βράβευσή του ήταν «εντελώς αναπάντεχη». Δεν μπορεί όμως να ήταν και τόσο αναπάντεχη για έναν άνθρωπο που αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς του 20ού αιώνα.
Ο Γουάιλς άκουσε για τον γάλλο ερασιτέχνη μαθηματικό Πιερ ντε Φερμά όταν ήταν ακόμα μαθητής στο Κέμπριτζ. Ο Φερμά διατύπωσε το θεώρημα υπό τη μορφή χειρόγραφης σημείωσης στο περιθώριο ενός βιβλίου, στην οποία δήλωνε ότι είχε ήδη σκεφτεί την απόδειξη αλλά δεν μπορούσε να την στριμώξει στην άκρη της σελίδας.
Έκτοτε, πολλοί επιχείρησαν να αποδείξουν την εξίσωση, στην καλύτερη περίπτωση όμως απέδειξαν ότι ισχύει μόνο για συγκεκριμένους εκθέτες n.
Ο Γουάιλς άρχισε να εργάζεται στο πρόβλημα τη δεκαετία του 1980, όταν εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στο Νιου Τζέρσι. Επί επτά χρόνια, μόνο η σύζυγός του γνώριζε για τη φιλόδοξη απόπειρα, μέχρι που ο Γουάιλς παρουσίασε τη γενική λύση του θεωρήματος στο Ινστιτούτο Μαθηματικών Επιστημών «Ισαάκ Νεύτων» στο Κέμπριτζ.
Η λύση αυτή αποδείχθηκε ότι περιείχε ένα σοβαρό λάθος, ο Γουάιλς όμως το διόρθωσε και παρουσίασε την τελική απόδειξη το 1995. Το πόνημά του καταλάμβανε ένα ολόκληρο τεύχος της επιθεώρησης Annals of Mathematics.
Για να μπορέσει να λύσει το πρόβλημα του Φερμά, ο Γουάιλς κατάλαβε ότι έπρεπε να ακολουθήσει τις υποδείξεις άλλων μαθηματικών και να αποδείξει την εικασία των Σιμούρα-Τανιγιάμα, η οποία διατυπώθηκε τη δεκαετία του 1950 και πρότεινε ότι δύο κλάδοι των μαθηματικών, οι ελλειπτικές καμπύλες και η μιγαδική μορφή, είναι ουσιαστικά ισοδύναμοι.
Μέχρι σήμερα, η λύση του Γουάιλς θεωρείται η μοναδική γενική απόδειξη του θεωρήματος του Φερμά, αυτό όμως δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ύπαρξης κι άλλων λύσεων.
Ο Γουάιλς όμως θα έχει την ιστορική πρωτιά.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Newsroom ΔΟΛ
Πηγή: http://news.in.gr/
H συμβουλή του Αϊνστάιν για την σωστή ανάπτυξη των παιδιών
Mια νεαρή μητέρα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή. Ήρεμος και χαμογελαστός, ο μεγάλος φυσικός της απάντησε: «Να του λέτε παραμύθια».
«Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα. «Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη. Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα:
«Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Αϊνστάιν είπε πως «δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια».
Δεν έχουν όμως, πειστεί όλοι ότι τα παραμύθια είναι τόσο σημαντικά για τα παιδιά. Έρευνα που έγινε σε γονείς στη Βρετανία αναφέρει ότι το 25% δεν διαβάζουν παραμύθια σε παιδιά κάτω των 5 ετών, είτε επειδή θεωρούν ότι είναι πολύ τρομακτικά, είτε επειδή δεν συμφωνούν με το πρότυπο ζωής που δίνουν στα παιδιά (τι πρότυπο δίνει η Ωραία Κοιμωμένη που περιμένει τον ωραίο πρίγκιπα να τη φιλήσει για να ξυπνήσει;).
Κάνει τόσο λάθος ο Αϊνστάιν λοιπόν; Μάλλον όχι. Ας δούμε γιατί τα παραμύθια, είναι πολύτιμη πνευματική τροφή για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ακόμη και τα πιο τρομακτικά.
Τα παραμύθια δείχνουν στα παιδιά πώς να λύνουν προβλήματα
Μικροί και μεγάλοι μαθαίνουν από τους πρωταγωνιστές μίας ιστορίας. Όπως συμβαίνει με μία διδακτική θεατρική παράσταση ή ένα καλό βιβλίο, έτσι ακριβώς τα παιδιά διδάσκονται από ένα κλασικό παραμύθι. Αυτές οι ιστορίες που συμβαίνουν «μια φορά κι έναν καιρό» βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη. Να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και να δουν ότι με τη φαντασία, το θάρρος και την υπομονή λύνονται τα προβλήματα. Όπως ακριβώς έγινε και με την «Ωραία Κοιμωμένη».
Τα παιδιά νικούν το φόβο
«Τα παραμύθια δεν λένε στα παιδιά ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παιδιά ήδη γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν δράκοι. Τα παραμύθια λένε στα παιδιά ότι οι δράκοι μπορούν να ηττηθούν», είχε πει ο Βρετανός συγγραφέας G.K. Chesterton. Ο διάσημος συγγραφέας και παιδοψυχολόγος Bruno Bettelheim πίστευε ότι τα παραμύθια είναι σημαντικά για την ανάπτυξη των παιδιών, επειδή οι βασικοί χαρακτήρες – που είναι και οι ίδιοι παιδιά πολλές φορές– επιδεικνύουν θάρρος και νικούν σε έναν κόσμο γιγάντων και εχθρικών ενηλίκων.
Τα παραμύθια προετοιμάζουν τα παιδιά για τις δυσκολίες της ζωής
Μέσα από τα παραμύθια τα παιδιά συναντούν προκλήσεις με τις οποίες παλεύουν και οι ενήλικες: την προδοσία, τις ίντριγκες, τους τσακωμούς και τη ζήλια. Είναι οι άσχημες πλευρές της ζωής που δεν λείπουν από τους παραδοσιακούς μύθους και τα παραμύθια. «Τα παραμύθια επεξεργάζονται τόσες πολλές φοβίες, όχι μόνο προσωπικές, αλλά όλης της κοινωνίας, αλλά το κάνουν με έναν τρόπο ασφαλή, γιατί όλα αυτά συμβαίνουν … μια φορά κι έναν καιρό», εξηγεί η Μαρία Τατάρ, καθηγήτρια στο Harvard College.
Όπως είχε πει και ο Τζον Λένον: «Πιστεύω σε οτιδήποτε μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Πιστεύω στις νεράιδες, στους δράκους, στα παραμύθια. Όλα υπάρχουν, ακόμα κι αν βρίσκονται στο μυαλό σας. Ποιος είπε ότι τα όνειρα και οι εφιάλτες δεν εκφράζουν την πραγματικότητα;»
Δίνουν ευκαιρία για διάλογο
Τέτοιες ιστορίες «ελεγχόμενου φόβου» δίνουν μία θαυμάσια ευκαιρία στους γονείς να συζητήσουν με τα παιδιά τους τις πιο βαθιές τους ανησυχίες και ανασφάλειες από τον πραγματικό κόσμο. Οι φανταστικοί χαρακτήρες συνεισφέρουν θετικά στο διάλογο. Δεν μπορεί να γίνει το ίδιο με μία ταινία, ούτε καν με το θέατρο.
Τα παραμύθια μιλούν μία παγκόσμια γλώσσα
«Γνωρίζουμε τα παραμύθια ως παιδιά, είτε μέσω της αφήγησης είτε ακόμη και μέσω της παντομίμας. Ζούμε με αυτά, αναπνέουμε με αυτά, ξέρουμε το τέλος τους», γράφει ο Neil Gaiman. Ορισμένα παραμύθια, όπως η Σταχτοπούτα, υπάρχουν σε πολλές κουλτούρες, αν και με μικρές διαφορετικές πινελιές σε κάθε χώρα. Όλες οι διαφορετικές εκδοχές όμως, μοιράζονται κάτι κοινό: μία σαγηνευτική ιστορία για την ανάγκη να νικήσει το καλό.
Τα παραμύθια διδάσκουν στα παιδιά τα βασικά στοιχεία ενός διηγήματος, μίας ιστορίας
Τους διδάσκουν τη διαφορά ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα. Ότι οι ιστορίες μπορεί να εξελίσσονται σε άλλο περιβάλλον, σε άλλη χώρα και σε άλλο χρόνο. Ότι οι πρωταγωνιστές έχουν διαφορετικά γνωρίσματα και διαφορετικούς χαρακτήρες. Εάν το παιδί κατανοήσει αυτές τις διαφορές από πολύ μικρή ηλικία, τότε ενισχύεται η ικανότητά του να κατανοεί τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος και να προβλέπει το επόμενο βήμα.
Τα παραμύθια αναπτύσσουν την παιδική φαντασία
«Όταν εξετάζω τον εαυτό μου και τον τρόπο σκέψης μου, έρχομαι στο συμπέρασμα ότι το χάρισμα της φαντασίας σημαίνει περισσότερα για εμένα από οποιοδήποτε ταλέντο για αφηρημένη, θετική σκέψη. Το να ονειρεύεσαι για όλα τα σπουδαία πράγματα που μπορείς να καταφέρεις, είναι το κλειδί για μια ζωή γεμάτη με θετικότητα. Άφησε την φαντασία σου να καλπάσει ελεύθερη και δημιούργησε ένα κόσμο στον οποίο θα ήθελες να είσαι μέσα», είχε πει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Ηθικά διδάγματα
Τα παραμύθια θέτουν το ηθικό πρόβλημα της συνύπαρξης του καλού και του κακού (που συμβολίζουν συνήθως οι δράκοι, οι γίγαντες και οι μάγισσες). Συνήθως το καλό υπερισχύει και ο κακός χάνει. Μέσω της ταύτισης με τον ήρωα, το παιδί παίρνει το ηθικό δίδαγμα.
Πηγή: http://www.govastileto.gr/
Τι είναι ΑΥΤΑ τα σημάδια που βλέπετε καμιά φορά να… αιωρούνται στα μάτια σας (ΒΙΝΤΕΟ)
Λίγο πολύ ο καθένας μας έχει δει κάποιες στιγμές αυτά τα περίεργα διαφανή “σκουλήκια” να επιπλέουν στον αέρα, χωρίς να μπορούν να προσδιορίσουν τι ακριβώς βλέπουν τα μάτια τους εκείνη τη στιγμή.
Αυτά τα... UFO ή αλλιώς ΑΤΙΑ (αφού είναι όντως Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα!) μοιάζουν με ιπτάμενα σκουληκάκια που έχουν κάτσει στα μάτια σας.
Μα, τι είναι τελικά αυτά τα σημάδια;
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η επιστημονική ονομασία τους είναι “muscae volitantes”, το οποίο στα λατινικά σημαίνει “ιπτάμενες μύγες”. Αλλά, φυσικά, μόνο μύγες δεν είναι στην πραγματικότητα.
Τα έχετε δει πιθανώς αυτά τα πράγματα, αν έχετε ρίψει έντονα τα μάτια σας, ή αν έχετε στρέψει το βλέμμα σας προς τον ήλιο.
Αυτά τα “μυγάκια” αποτελούνται στην πραγματικότητα από κομμάτια του ιστού των ματιών, συστάδες πρωτεϊνών, ή ερυθρά αιμοσφαίρια στο εσωτερικό του ματιού. Τα βλέπετε, επειδή δημιουργούν σκιές στον αμφιβληστροειδή.
Για να καταλάβετε λεπτομερώς τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή μέσα στο μάτι σας, δείτε το βίντεο...
Πηγή: http://www.iatropedia.gr/
Ανισότητα και διαδίκτυο
Μήπως τελικά το ιντερνετ θα ανοίξει ακόμα περισσότερο την ψαλιδα της ανισότητας στον πλανήτη; Και αυτό δεν ισχύει μόνο μεταξύ των πλούσιων και των πτωχών χωρών αλλά και για ανθρώπους που κατοικούν στην ίδια την χώρα.
Αιτία η συνεχώς διευρυνόμενη δραστηριότητα μέσω διαδικτύου και οι δυνατότητες πρόσβασης που έχουν σε αυτό οι άνθρωποι και οι οποιες χαρακτηρίζονται απο ανισότητα.Ηδη υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών χωρών, όχι μόνο στην πρόσβαση, αλλά και στη χρήση των υπηρεσιών του διαδικτύου.
Αυτό άλλωστε γίνεται φανερό και από,τα στοιχεία των παγκόσμιων οργανισμών, για τη χρήση του διαδικτύου στις οικονομίες των κρατών. Το σίγουρο είναι ότι η πλήρης ενσωμάτωση της οικονομίας της πληροφορίας στον υπολογισμό του ΑΕΠ, σίγουρα είναι η επόμενη τεράστια πρόκληση για τους στατιστικολόγους.
Το σίγουρο είναι ότι ο όγκος των πληροφοριών και των δεδομένων που παρέχονται μέσω του διαδικτύου, έχει αλλάξει την εικόνα την παγκόσμιας οικονομίας. Αν οι συγκεκριμένες υπηρεσίες οι οποίες στην συντριπτική τους πλειοψηφία παρέχονται δωρεάν στο χρήστη-καταναλωτή ποσοτικοποιηθούν και συνυπολογιστούν στον υπολογισμό του ΑΕΠ, αυτό θα έχει ως συνέπεια μία μεγέθυνση της παγκόσμιας οικονομίας.
Για παράδειγμα, η πρόσβαση σε δωρεάν online υπηρεσίες, όπως το Facebook, το Wikipedia, το Craigslist και το Google, είχε ως αποτέλεσμα σύμφωνα με εκτιμήσεις οικονομολόγων, να δημιουργήσει στις ΗΠΑ ένα μη καταγεγραμμένο «πλεόνασμα του καταναλωτή» περίπου 300 δισ. δολαρίων το χρόνο.
Ένας οικονομολόγος της Google, προχώρησε ακόμα περισσότερο. Με ένα οικονομετρικό μοντέλο, υπολόγισε ότι η δωρεάν υπηρεσία αναζήτησης της Google αξίζει 150 δισ. δολάρια το χρόνο για τους χρήστες.
Οι στατιστικολόγοι πρέπει να αρχίσουν να σκέπτονται πώς να μετρήσουν καλύτερα την παραγωγή και την κατανάλωση πληροφοριών ψηφιακών προϊόντων, που προσφέρουν αξία στους καταναλωτές. Επειδή το ΑΕΠ μετρά μόνο νομισματικές συναλλαγές, τα νέα δωρεάν επιχειρηματικά μοντέλα δεν έχουν μετρηθεί τόσο καλά.
Υπήρξαν πάντοτε δωρεάν και πολύτιμες δραστηριότητες, από τις δημόσιες βιβλιοθήκες μέχρι τους περιπάτους στην εξοχή. Η διαφορά τώρα είναι η κλίμακα και το πόσο αλληλένδετες είναι οι μη χρηματικές δραστηριότητες με τις παραδοσιακές επιχειρήσεις, όπως υπολογίζονται στο ΑΕΠ.
Πηγή:premium.paratiritis.gr
Χωρίς σωματική έκφραση το μυαλό των μαθητών ναρκώνεται.
«Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μεγαλώνοντας τα παιδιά τα εκπαιδεύουμε προοδευτικά από τη μέση και πάνω. Επικεντρώνουμε στο κεφάλι τους. Και ελαφρώς προς τη μία μεριά ,την αριστερή, δηλαδή καλλιεργούμε τη λογική (αναλυτική σκέψη, γλώσσα, μαθηματικά και φυσικές επιστήμες).
Δεν υπάρχει ούτε ένα εκπαιδευτικό σύστημα στον πλανήτη που να διδάσκει καθημερινά π.χ χορό στα παιδιά με τον τρόπο που διδάσκονται τα μαθηματικά. Γιατί; Γιατί όχι; Όλοι έχουμε σώματα. Δεν έχουμε;» ( Κεν Ρόμπινσον)
Η μονόπλευρη εκπαίδευση του μυαλού είναι αναποτελεσματική και βαρετή αν δεν φροντίσουμε παράλληλα την εκπαίδευση του σώματος και κατ’ επέκταση της ψυχής. Η κυρίαρχη τάση είναι να χρησιμοποιούνται τα σωματικά μέρη ενός παιδιού (μάτια, αυτιά ,χέρια , πόδια ,στόμα) ως βοηθητικά μόνο εργαλεία που υπηρετούν αποκλειστικά έναν σκοπό: ως πύλες εισόδου και άμεσης μεταφοράς της πληροφορίας στο μυαλό.
Με αυτό τον τρόπο όμως χάνονται στη διαδρομή πολλά από τα πιο πολύτιμα συστατικά της μάθησης ,τα συναισθήματα. Και τα συναισθήματα πολλές φορές γεννιούνται και κατοικούν στο σώμα. Το σώμα λοιπόν δεν είναι μόνο ο διακομιστής πληροφοριών στο μυαλό αλλά και ο γεννήτορας συναισθημάτων.
Στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τα σώματα ελάχιστα συμμετέχουν στην διαδικασία της μάθησης. Η εικόνα των ακίνητων σωμάτων των μαθητών, των καρφωμένων πάνω στα θρανία, με τα ναρκωμένα μυαλά που παθητικά παίρνουν από το δάσκαλο τη δόση τους σε τυποποιημένη γνώση είναι τελείως αναχρονιστική και σίγουρα δεν προσφέρει πολύπλευρη και ολιστική εκπαίδευση.
Οι εικαστικές τέχνες, ο χορός , το θέατρο, η κίνηση, η μουσική, η άθληση έχουν μια δευτερεύουσα αξία και θεωρούνται υποδεέστερες από τα ακαδημαϊκά μαθήματα (γλώσσα, μαθηματικά ,φυσική, αρχαία, ιστορία…) , κάτι που προβληματίζει καθώς αποτελούν εξίσου υπερπολύτιμες πηγές γνώσεων και συναισθημάτων.
Φυσικά κυριαρχούν οι υπεραπλουστεύσεις, λόγω της χρησιμοθηρικής αντιμετώπισης της εκπαίδευσης, του τύπου: «Γιατί να κάνεις χορό αν δεν πρόκειται να γίνεις χορευτής; Γιατί να ασχοληθείς με τις τέχνες αφού δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις καλλιτέχνης;»
Αλήθεια μήπως εδώ μας ξεφεύγει και κάτι ακόμα; Ότι κατά την εφηβεία οι μαθητές, εκτός των άλλων αλλαγών, αποκτούν ένα νέο σώμα και ότι είναι απαραίτητο να το αποδεχτούν και να μάθουν πώς να το χειρίζονται και να εκφράζονται μέσα από αυτό. Ως προς αυτό, όμως, ελάχιστη βοήθεια μπορούν να προσφέρουν τα ακαδημαϊκά μαθήματα.
Στο ελληνικό σχολείο η σωματική-κιναισθητική νοημοσύνη είναι τελείως παραμελημένη και αυτό έχει ως αποτέλεσμα , εκτός από την έλλειψη ενδιαφέροντος για τη γνώση, και τη δυσκολία που έχουν οι μαθητές να εκφραστούν σωστά ,τόσο λεκτικά όσο και σωματικά.
Και τι άλλο είναι η έκφραση από μια διαδρομή λέξεων και εννοιών με όχημα τα συναισθήματα και με φορά από το μυαλό προς το σώμα. Όταν όμως τα συναισθήματα δεν έχουν ανοίξει το δρόμο εισερχόμενα πως μπορούν να ακολουθήσουν την αντίθετη διαδρομή εξερχόμενα;
Στον παρακάτω φανταστικό διάλογο τα ίδια τα παιδιά δίνουν τις απαντήσεις ,σχετικά με το ρόλο που θα μπορούσαν τα σώματά τους να έχουν.
Γιατί τα παιδιά έχουν χέρια;
Σχολείο: Μα φυσικά για να γράφουνε.
Παιδί : Λάθος. Με τα χέρια μου εκτός από τα να γράψω μπορώ να ζωγραφίσω, να κάνω γλυπτική, να τα λερώσω με χώματα, να πιάσω άλλα χέρια και να κάνω μεγάλες αγκαλιές, να βάλω καλάθι, να κάνω κουκλοθέατρο, να φτιάξω κολλάζ, να μαζέψω τα σκουπίδια στο προαύλιο του σχολείου, να κόψω στη μέση την τυρόπιτά μου για την φίλη μου που δεν έχει κολατσιό, να μαζέψω λουλούδια για τη δασκάλα μου, να τα απλώσω για εκείνο το παιδάκι που ήρθε από αλλού και δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα και αφού τα κάνω όλα αυτά να μετράω με τα δάχτυλα τις χαρές που μου δίνει το σχολειό.
Γιατί τα παιδιά έχουν πόδια;
Σχολείο: Για να πηγαινοέρχονται στο σχολείο.
Παιδί: Πέρα από το να πηγαίνω στο σχολειό μπορώ να χορέψω , να τρέξω από χαρά, να μου θυμίζουν να μην κλωτσάω τις ευκαιρίες, να απομακρύνομαι από τις κακοτοπιές, να βάλω το γκολ της ημέρας, να μάθω να στέκομαι στα δικά μου πόδια και να μην το βάζω στα πόδια όταν τα πράγματα δυσκολεύουν κάπως, να βρω τη δική μου περπατησιά και όχι να ακολουθώ τις πατημασιές των άλλων, να μάθω να ξεγλιστρώ και να μην γλιστρώ, και να πιστέψω ότι η μαγκιά είναι όχι να μην πέφτεις ποτέ αλλά να μπορείς να ξανασηκώνεσαι.
Γιατί τα παιδιά έχουν στόμα;
Σχολείο: Για να λένε το μάθημα απέξω.
Παιδί: Όχι μόνο για να λέω το μάθημα αλλά και για να τραγουδώ με την ψυχή μου, να απαγγέλω ποίηση, να λέω το ρόλο μου στο θέατρο, να φωνάζω για να διώξω τους νταήδες, να συζητώ , να γελώ δυνατά , να λέω τη γνώμη μου, να παίρνω το λόγο όταν πρέπει, να μάθω να το κρατάω κλειστό όταν πρέπει, να περιγράφω τα συναισθήματά μου, να μένω με αυτό ανοικτό όταν με εκπλήσσουν αυτά που διδάσκομαι.
Γιατί τα παιδιά έχουν μάτια;
Σχολείο: Για να βλέπουν στον πίνακα.
Παιδί: Αυτό είναι το λιγότερο. Έχω μάτια για να μπαίνει μέσα μου το φως του κόσμου , να μην κάνω ότι δεν βλέπω, να τα στρέφω αλλού άμα δεν αξίζει τον κόπο, να απολαμβάνω το θέατρο, το σινεμά και όλα τα θεάματα, να τα έχω ανοικτά και δεκατέσσερα για να μην με ξεγελάνε, να καθρεφτίζομαι στα μάτια των άλλων για να μετράω τον εαυτό μου , να τα ανοίγω διάπλατα από την ομορφιά του κόσμου , να τα σηκώνω ψηλά στα αστέρια την νύχτα και στον ουρανό τη μέρα, να ατενίζω την αγάπη μου τη θάλασσα, να κοιτάζω τους άλλους στα μάτια αλλά και καμία φορά να τα κατεβάζω από ντροπή, να μην τα στρέφω αλλού όταν κάποιοι υποφέρουν ή έχουν ανάγκη από βοήθεια ,να βλέπω τις ομορφιές αλλά και τις ασχήμιες αυτού του κόσμου, να κλείνω μόνο το ένα σε όποιον με καταλαβαίνει και να βλέπω πάντα μπροστά και το ποτήρι μισογεμάτο.
Γιατί τα παιδιά έχουν αυτιά;
Σχολείο: Για να ακούνε τη φωνή του δασκάλου.
Παιδί: Όχι μόνο για να ακούω την φωνή του δασκάλου αλλά και των συμμαθητών μου, να ακούω ιστορίες σαν παραμύθια, , να αφουγκράζομαι το πως νιώθει ο άλλος από τη φωνή του, να ακούω για τις ομορφιές ,τα παράξενα αλλά και τα άσχημα αυτού του κόσμου, να τα έχω πάντα ανοιχτά για να μην μου ξεφεύγει τίποτα, να ακούω τη μουσική του κόσμου, να μην κάνω ότι δεν άκουσα ,για να τα κλείνω στις διάφορες σειρήνες που προσπαθούν να με ξεγελάσουν, να ακούω τους συναγερμούς που είναι πιθανόν να με σώσουν. Επίσης να μάθω να ακούω, είναι πολύ βασικό.
Γιατί τα παιδιά έχουν μυαλό;
Σχολείο: Για να αποθηκεύουν τη γνώση.
Παιδί: Το μυαλό μου δεν είναι αποθήκη, είναι κόμβος ,είναι δίαυλος που από εκεί περνάνε οι εικόνες , οι λέξεις, οι ήχοι , οι έννοιες , τα συναισθήματα από και προς όλο μου το σώμα. Και γι’ αυτό βάλτε το καλά στο νου σας ,ότι ο στόχος μου δεν είναι να το στοιβάξω με πληροφορίες αλλά να το κρατάω πάντα ανοιχτό και σε κίνηση. Βοηθός μου σε αυτό; Το σώμα μου.
Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός
Πηγή: alfavita.gr
Το bullying ποινικοποιείται
Με ποινή τουλάχιστον 6 μηνών θα τιμωρείται οποίος διαπράττει bullying βάσει ειδικής διάταξης που εισαγάγει προς ψήφιση στο νομοσχέδιο για την κατάργηση των φυλακών υψίστης Ασφαλείας, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος.
Η διάταξη αυτή έρχεται να καλύψει ένα νομικό κενό που όπως επισημάνθηκε υφίσταται. Με την ίδια ποινή πέραν των δραστών θα τιμωρείται και όποιος κακόβουλα παραμέλησε τα καθήκοντά του και δεν απέτρεψε, ως όφειλε το συμβάν.
Η διάταξη αναφέρει επί λέξει:
Το άρθρο 312 του Ποινικού Κώδικα και ο τίτλος του αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 312. Πρόκληση βλάβης με συνεχή σκληρή συμπεριφορά.
Αν δεν συντρέχει περίπτωση βαρύτερης αξιόποινης πράξης, τιμωρείται με φυλάκιση όποιος με συνεχή σκληρή συμπεριφορά προξενεί σε τρίτον σωματική κάκωση ή άλλη βλάβη της σωματικής ή ψυχικής υγείας. Αν το θύμα δεν συμπλήρωσε ακόμη το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του ή δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του και ο δράστης το έχει στην επιμέλεια ή στην προστασία του ή ανήκει στο σπίτι του δράστη ή έχει μαζί του σχέση εργασίας ή υπηρεσίας ή που του το έχει αφήσει στην εξουσία του ο υπόχρεος για την επιμέλειά του επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. Με την ίδια ποινή τιμωρείται όποιος με κακόβουλη παραμέληση των υποχρεώσεών του προς τα προαναφερόμενα πρόσωπα γίνεται αιτία να πάθουν σωματική κάκωση ή βλάβη της σωματικής ή ψυχικής τους υγείας».
Διευκρινίσεις για τη νέα διάταξη σχετικά bullying , έδωσε μιλώντας στην «Κοινωνία Ώρα MEGA» ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος, λέγοντας ότι ο υπάρχων ποινικός κώδικας δεν μπορούσε να καλύψει περιπτώσεις όπου το θύμα ήταν ενήλικο.
Η υπάρχουσα διάταξη τιμωρούσε την πρόκληση κακώσεων σε ανθρώπους με συνεχή σκληρή συμπεριφορά, ενώ αφορούσε μόνο θύματα κάτω των 17 ετών, τόνισε ο υπουργός και πρόσθεσε: «Δεν μπορούσε να καλύψει μια περίπτωση όπως αυτή όπου το θύμα ήταν 20χρονο και τις πολλές περιπτώσεις όπου το θύμα είναι ενήλικο.Έχουμε ακόμα και ηλικιωμένους ανθρώπους που είναι θύματα συνεχούς σκληρής συμπεριφοράς».
Σημείωσε πως η δεύτερη αδυναμία του κώδικα ήταν ότι αναφερόταν σε κακώσεις της υγείας, αλλά δεν αναφερόταν στην υγεία τη σωματική και την ψυχική γενικότερα. Διότι, όπως είπε ο υπουργός, η συνεχής σκληρή συμπεριφορά θίγει γενικότερα την υγεία και την ψυχή σε βαθμό παθολογικό. «Ακόμα και αν δεν υπάρχει τραύμα μπορεί να υπάρχει αξιόποινο στο μέτρο που έχει επηρεαστεί λειτουργικά η υγεία, σωματική ή ψυχική» επισήμανε.
Πηγή:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)